...και ένα εξαιρετικά χρήσιμο κείμενο προς ανάγνωση και σκέψη με τίτλο: publishing as prostitution?:
http://rapidshare.com/files/168331595/Publishing_as_Prostitution_Frey_B.pdf.html
Υποσ.
Αυτό μπορείτε εναλλακτικά να το πάρετε κι από την ιστοσελίδα: http://www.elemedu.upatras.gr/?section=589&itemid691=749
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Αρκετά ενδιαφέρον και προκλητικό, και όχι μόνο ως προς τον τίτλο του, άρθρο. Ενδιαφέρει βέβαια περισσότερο όσους επιδιώκουν την επιβίωση στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και κάποιων αναγνωρισμένων της Ευρώπης. Αναρωτιέμαι βέβαια αν παρόμοιο καθεστώς διέπει και τα ελάχιστα επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα που ασχολούνται με την εκπαίδευση και έχουν επιτροπές κρίσης και επιλογής. Και από την άλλη σκέφτομαι και εκείνα τα περιοδικά που εκδίδουν κάθε άποψη από όπου κι αν προέρχεται ή εκείνα τα περιοδικά που αποτελούν δημιούργημα ενός ιδρύματος ή ενός θεσμού και συνήθως εκδίδουν τις δουλειές των συνεργατών ή όποιων μπορούν να έχουν πρόσβαση, βάζοντας τα κριτήρια του ενδιαφέροντος, του πρωτότυπου, της προσφοράς στη γνώση κ.ά. σε δεύτερη μοίρα. Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς έχουμε να κάνουμε με κάποιας μορφής intellectual prostitution!
Λεωνίδα ως απάντηση στο ερώτημά σου σου προτείνω να δεις το σχετικό αφιέρωμα του καινούργιου τεύχους της Σύγχρονης Εκπαίδευσης που μόλις κυκλοφόρησε. Εκεί έχουμε φτιάξει με τον Παντελή ένα άρθρο για τις τρέχουσες διεργασίες για την ελληνική πραγματικότητα που σχετίζεται και με τα ευρωπαϊκά τεκτενόμενα.
Μόλις τελείωσα και εγώ αυτό το άρθρο. Το βρήκα ενδιαφέρον και ιδιαίτερα χρήσιμο για όσους από εμάς δεν έχουμε εμπειρία από αυτές τις διαδικασίες και εμδεχομένως στο άμεσο μέλλον αποφασίσουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Δύσκολα κανείς μπορεί να αμφισβητήσει τον συγγραφέα, όταν παρουσιάζεται πολυγραφότατος και δίνει τόσες πολλές πληροφορίες για τις διαδικασίες δημοσίευσης μέσα από την προσωπική του εμπειρία και παρουσία στον ακαδημαικό χώρο. Ωστόσο, θα ήθελα να αναφέρω κάποιες σκέψεις ή/και απορίες που μου πέρασαν από το μυαλό καθώς διάβαζα. α)Ουσιαστικά περιγράφει μια κατάσταση με πολλά επίπεδα ranking (περιοδικών, πανεπιστημίων, προσωπικής παραγωγής/αξίας, επιστημονικών πεδίων κτλ), στην οποία η ελληνική περίπτωση μάλλον δεν λειτουργεί ακριβώς με το κυρίαρχο μοντέλο που περιγράφει ή/αν λειτουργεί, αυτό συμβαίνει σε άλλη κλίμακα. β) Τελικά και εδώ στη βάση του προβλήματος κατά τη γνώμη μου υπάρχει το ερώτημα 'Ποιος ελέγχει τη γνώση/τη διάχυσή της,ποια είναι τα κριτήρια (γνωστικά, οικονομικά, κύρος κτλ)με τα οποία συμβαίνει αυτό όπως συμβαίνει, και ποιες είναι οι συνέπειες για τα άτομα που δρασητριοποιούνται στο ακαδημαικό χώρο και την επιστήμη συνολικά. Σε αυτό το επίπεδο ο λόγος του μου φαίνεται περιγραφικός και καταγγελτικός, αλλά όχι τοσο αναλυτικός ώστε να κατανοήσουμε περισσότερο το πλαίσιο που τον 'ενοχλεί'. γ) Ο όρος 'prostitution' κάνει γκελ στον τίτλο, και νομίζω ότι πέρα από την ποιότητα του περιεχομενου και τη χειραγώγηση των ιδεών περιγράφει και την άμεσα συνδεδεμένη με αυτά αυξανόμενη σήμερα απαίτηση για μεγάλη ποσότητα παραγωγής άρθρων, ωστόσο το περιεχόμενο που δίνει στον όρο αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι σχεδόν όλες οι δραστηριότητές μας ενέχουν ή προαπαιτούν ένα είδος 'prostitution', με την έννοια ότι ο έλεγχος υλικός και συμβολικός υπάρχει λίγο πολύ παντού...ακόμα και στην προταση που κάνει στο τέλος για έλεγχο την διαδικασίας από τους editors, όπως παραδέχεται, ουσιαστικά μεταθέτει τον έλεγχο σε άλλο επίπεδο. δ) Επίσης, ερωτήματα μου δημιουργήθηκαν για τη σχέση των editors με τους reviews, υπονοείται ότι έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα...δεν έχω καταλάβει πως συνυπάρχουν σε ένα περιοδικό. Τέλος, ε) αναρωτιέμαι πως σε ένα διεθνές περιβάλλον τόσο δυναμικό και πολυδιάστατο, το πρόβλημα είναι μόνο οι reviewrs και μάλιστα ως εμπαθείς τύποι που επιλέγουν ό,τι τους αρέσει, χωρίς κριτήρια. στ) Όντως μπορεί τα κριτήρια των περιοδικών να στερούνται επιστημονικότητας, να είναι δημοσιοσχετίστικα ή άλλα και να μη είναι το ίδιο ορατά σε όλο τον επιστημονικό κόσμο, ωστόσο αναρρωτιέμαι όλα τα άρθρα που κατατίθενται προς δημοσίευση είναι υψηλού επιπέδο? το λέω διότι από τον τρόπο που αναπτύσσει το επιχείρημά του μου δίνει την εντύπωση ότι θεωρεί δεδομένο ότι τα κείμενα που υπαβάλλονται είναι καλά και άδικα απορρίπτονται...πολύ γενικευτικό.
Αυτά, ελπίζω να μην είμαι κουραστική, απλά πειραματίζομαι λίγο με τη δυνατότητα για πιο ουσιαστική κουβέντα πάνω σε κείμενα. Α! μήπως υπάρχει το άρθρο σας από τη Σύγχρονη εκπαίδεση σε ηλ. αρχείο διότι είναι λίγο δύσκολο να το βρούμε, εκτός και αν υπάρχει το γραφείο.
Ευχαριστώ
Α
Δημοσίευση σχολίου